بهائیان می‌دانند که باید بکوشند تا نسبت به اثرات نیروهای مخرّب متداول در اجتماع هشیار بمانند تا مبادا سهواً به درجات مختلف تحت تأثیر آن قرار گیرند. در عین حال، باید مراقب باشند تا در معرض بیم و نومیدی ناشی از این نیروها گرفتار نشوند بلکه قوای خود را به بنای دنیایی نوین اختصاص دهند. با چنین روشی در بستر چارچوب نقشه، بدون شک قابلیّت حفظ و حراست خود را در مقابل این نیروها پرورش خواهند داد. با توجّه به این نکات، شما را تشویق می‌کنیم که افراد هم‌فکری را در داخل جامعۀ بهائی و در اجتماع بیابید که بتوانید با آنان در آموختن چگونگی حلّ مسائل مبرم اجتماعی در سطوح مردمی از طریق هر کدام از سه حوزۀ عمل فوق‌الذّکر — به عنوان مثال مشارکت در گفتمان‌های اجتماعی — همکاری کنید. البتّه حائز اهمّیّت است که در انجام این کار از درگیر شدن در ابعاد سیاسی هر موضوع بخصوص برکنار مانده، در عوض سعی نمایید تا با جلب توجّه به علل اصلی چالش‌های موجود و تعالیم مبارکۀ مربوطه سبب علوّ بینش نفوس شوید. به میزانی که مجهودات‌تان در این مورد با روحیّۀ یادگیری دنبال شود، شما به مرور زمان قادر خواهید بود رویکرد خود را تلطیف نموده در اقدامات‌تان مؤثّرتر باشید.
بیانات ذیل صادره از طرف حضرت ولیّ محبوب امر اللّه انشاءاللّه منشأ هدایت و الهام شما باشد:
… بدیهی است که عالم هنوز از درد زایمان فارغ نشده، عصر جدید هنوز کاملاً متولّد نشده و صلح حقیقی هنوز در دسترس نیست. شکّی نباید داشته باشیم که حصول این امور تا چه حدّ زیادی بستگی به ما دارد و به موفّقیّت یا عدم موفّقیّت‌مان. جمیع عالم انسانی مضطرب، در رنج، و سردرگم است. نمی‌توانیم انتظار داشته باشیم که از اضطراب و رنج محفوظ بمانیم ولی نباید سردرگم باشیم. برعکس، اعتماد و اطمینان و امید و خوش‌بینی حقّ ماست و اجرای موفّقیّت‌آمیز نقشه‌های متعدّدمان بزرگ‌ترین نشانۀ ایمان و اطمینان قلبی ما است و بهترین طریقی که می‌توانیم به همنوعان خود جهت رهایی از سردرگمی و مشکلات‌شان کمک نماییم.
ترجمه‌ای از نامۀ مورّخ ۹ آوریل ۱۹۴۹، از طرف حضرت شوقی افندی خطاب به یکی از محافل روحانی ملی
آزادی عقیده 